Sevgili dostlar, Friendfeed’de Ömer Ekinci’nin bir yazısında, Ali Kaya nezaket göstererek, Müge Çerman ismni kişisel marka örneği olarak yazmış. Gördüğüm lüzum üzerine bu satırları yazmak istedim. Bir süredir gerek paylaşımlarda, gerek kişisel girdilerde satır aralarına sıkışmış imalar var. “Sosyal Medya Meşhuru” diyerek kendilerince hafiften dalga geçiyorlar. Aslında bu arkadaşlar azıcık zahmet edip, benim özgeçmişimi incelese, yazdıklarımı okusa; 1975 de başladığım iş hayatımda çok kısa sürede başarılı olup, uzun yıllar da muteber şirketlerde üst düzey ünvanlarla çalıştığımı görebilirler. Yaşıtlarımın çoğu emekli oldu. Ama sanırım o yıllarda asistanlığımı yapan, gazetelerde sayfa sekreteri olan dostların çoğu bu gün oldukça hatırlı görevlerdeler. Sorup, hakkımda referans alabilirler, Müge Çerman ismi uzun yıllardır marka. Nedeni ise; insanlara hak ettikleri gibi değil, kendisine nasıl olmasını istiyorsa öyle davrandığı içindir. Herkesin halini hatırını sorup, ihtiyaçları olduğunda yanı başlarında olduğu içindir. Dili sivri olsa da, hak etmeyeni haşlamadığını bildikleri içindir. Yaşlılara saygıyı, çocuklara şefkati ve hayvanlara da sevgiyi ihmal etmediği içindir. Beğendiklerini, beğenmediklerini, hayal ettiklerini, yaşadıklarını, yaşayamadıklarını, mesleki deneyimlerini yazıp paylaşmayı sevdiği içindir. Sevenlere teşekkürler, salyalar akıtarak saldırmaya hazır bekleyenlere de uğurlar olsun.
Haz 19, 2009 |
3 comments
3 comments 
Kültürleri, dinleri, uygarlıkları ve kıtaları birleştiren Lizbon ile İstanbul’un benzerlikleri, ortak yanları gözler önüne serilmiş. Portekizli yazar 
Benim favorilerim muhteşem duvar halılarıyla 
Hemen önümden kalabalık bir Fransız öğrenci grubu farkedip irkildiğimi gören görevli “dilerseniz önce köşkten başlayın, o arada grup turunu bitirmiş olur sergileri rahatça gezersiniz” dedi. Daha önce görmüş olmama rağmen yine de kalabalıktan sıkılmaktansa köşkten başlamayı tercih ettim.
Bu tablonun aslını daha önce 
“Yakacık” ve “Yıldız Parkı” isimli tabloları beni en çok etkileyenler oldu. 30 Haziran’a kadar sürecek bu sergiyi vakit yaratıp mutlaka gezmelisiniz.
Swissotel’in devasa balo salonunda kalabalık bir katılımcı grubuyla birlikte izledim toplantıyı. Ağırlıkla rakamsal verilerin paylaşıldığı toplantının onur konuğu Prof. Dr. Güngör Uras’tı ve bizlere Türkiye’nin ekonomik panoramasından söz etti. Daha sonra sırayla söz alanlar ve konuları da şöyleydi;
Dünyanın sayılı şirketlerinden birinin, yatırımını satın aldığı ve ona üst düzey yönetimde görev verdiği, alçakgönüllü bir adam. “İnternetin ilk safhası çevrimiçine taşımaydı, ikinci aşama ise bundan nasıl daha fazla yararlanıp, anlam çıkarabiliriz olacak” diyen Jason, yeni dönemde kazan kazan fikrinin önde olacağına da dikkat çekti.
Geceleri kesintisiz uyuyacak, hafta sonunda sabahları istediğim saatte kalkacaktım ama, uyandığımda yanağıma konmuş minik ellerin sıcaklığı ve ıslak bir öpücük ısıtmayacaktı yüreğimi. Çantamda sürekli bisküvi, ıslak mendil, bir adet oyuncak, düşer de bir yerin kanar diye ayıcıklı yara bandı taşımayacaktım. Acıyı geçiren öpücüğün gücüne inanmayacaktım. 38,5 derece ateş beni de yakıp kavurmayacaktı. Yağmur sonrası çamurlu sularda zıplamanın keyfine varamayacak, sen bir lokma daha fazla yiyesin diye kalabalığın ortasında kafamda peçete dansı yapmayacaktım. Sen olmasaydın eğer yaşamın karmaşıklığını unutup, tekrar basit yaşamayı öğrenemeyecektim. Sen olmasaydın eğer, ben asla ‘anne’ olmayacaktım. Bir çocuk doğduğu anda, bir anne doğarmış… Bu lafın doğruluğuna inanmayacaktım!
