:::: MENU ::::

Gençliğe Hitabe

Bu sabah keyifle güne başladım. 2 gündür canıma okuyan diş ağrısına bile sempati göstermeye çaışıyordum. Ta ki Friendfeed’de, karışık kafalı bir genç arkadaşın yazdığı cümleyi okuyana kadar. Bu gençleri yetiştirenler nasıl aile büyükleridir. Bu insanların ailelerinde hiç mi şehit ya da gazi yoktur. Atatürk ve silah arkadaşlarının bu vatan için yaptıklarını bir kalemde silip atabilmeyi nasıl yüreklerine sindirirler. Bugün nefes alabiliyor ve bu denli küstahlaşabiliyorlarsa; saygı duymayı zul saydıkları Atatürk ve silah arkadaşları sayesindedir. Bu nedenle; Ata’mın “Gençliğe Hitabe” sini yeniden yayınlamaya karar verdim.

ataturk

Ey Türk gençliği !

Birinci vazifen, Türk istiklâlini, Türk Cumhuriyeti’ni, ilelebet muhafaza ve müdafaa etmektir.
Mevcudiyetinin ve istikbalinin yegâne temeli budur. Bu temel, senin en kıymetli hazinendir. İstikbalde dahi, seni bu hazineden mahrum etmek isteyecek dahilî ve harici bedhahların olacaktır. Bir gün, istiklâl ve Cumhuriyet’i müdafaa mecburiyetine düşersen, vazifeye atılmak için, içinde bulunacağın vaziyetin imkân ve şerâitini düşünmeyeceksin! Bu imkân ve şerâit, çok namüsait bir mahiyette tezahür edebilir. İstiklâl ve Cumhuriyetine kastedecek düşmanlar, bütün dünyada emsali görülmemiş bir galibiyetin mümessili olabilirler. Cebren ve hile ile aziz vatanın bütün kaleleri zaptedilmiş, bütün tersanelerine girilmiş, bütün orduları dağıtılmış ve memleketin her köşesi bilfiil işgal edilmiş olabilir. Bütün bu şerâitten daha elîm ve daha vahim olmak üzere, memleketin dahilinde, iktidara sahip olanlar gaflet ve dalâlet ve hattâ hıyanet içinde bulunabilirler. Hattâ bu iktidar sahipleri, şahsî menfaatlerini, müstevlîlerin siyasi emelleriyle tevhid edebilirler. Millet, fakr ü zaruret içinde harap ve bîtap düşmüş olabilir.
Ey Türk istikbalinin evlâdı! İşte, bu ahval ve şerâit içinde dahi vazifen, Türk istiklâl ve Cumhuriyetini kurtarmaktır! Muhtaç olduğun kudret, damarlarındaki asil kanda mevcuttur!

Gazi Mustafa Kemâl ATATÜRK
20 Ekim 1927


12 Comments

  • Sercan |

    Atatürk zaten ileride onu kirletmeye çalışacaklarını tahmin etmiştir ve gençlere güvenmiştir.Umarım yaşlı, genç hepimiz buna izin vermeyiz.Bu tür düşüncelere sahip olan kişiler karaktersiz olabilir ilgi çekmeye çalışıyor olabilir bilgisiz, okumamış olabilir vs vs yani altyapıda bir problemi vardır.Bu altyapı aile, okul diye uzayıp gidebilir.
    Atatürk’ü özlüyorum ve uyumadan önce kapımı açık bırakıyorum belki gelir diye 🙁

  • TuRKuaZz |

    Gerçekten içler acısı bir durum. Gençlerimiz, insanlarımız nasıl bir dünyada yaşıyorlar anlam veremiyorum.

    Erol Guzoğlu’nun dediği gibi Tay-yeap Amca tribünlere çok iyi oynuyor. Ama yemedik. 😉

    İçimden geldi bende ATA’mızın Bursa Nutku’nu ekleyeyim. =)

    Türk Genci, devrimlerin ve cumhuriyetin sahibi ve bekçisidir.Bunların gereğine, doğruluğuna herkesten çok inanmıştır. Yönetim biçimini ve devrimleri benimsemiştir. Bunları güçsüz düşürecek en küçük ya da en büyük bir kıpırtı ve bir davranış duydu mu, “Bu ülkenin polisi vardır, jandarması vardır, ordusu vardır, adalet örgütü vardır” demeyecektir. Elle, taşla, sopa ve silahla; nesi varsa onunla kendi yapıtını koruyacaktır. Polis gelecek, asıl suçluları bırakıp, suçlu diye onu yakalayacaktır. Genç, “Polis henüz devrim ve cumhuriyetin polisi değildir” diye düşünecek; ama hiçbir zaman yalvarmayacaktır. Mahkeme onu yargılayacaktır. Yine düşünecek, “demek adalet örgütünü de düzeltmek, yönetim biçimine göre düzenlemek gerek” Onu hapse atacaklar. Yasal yollarla karşı çıkışlarda bulunmakla birlikte bana, başbakana ve meclise telgraflar yağdırıp, haklı ve suçsuz olduğu için salıverilmesine çalışılmasını, kayrılmasını istemeyecek. Diyecek ki, “ben inanç ve kanaatimin gereğini yaptım. Araya girişimde ve eylemimde haklıyım. Eğer buraya haksız olarak gelmişsem, bu haksızlığı ortaya koyan neden ve etkenleri düzeltmek de benim görevimdir.” İşte benim anladığım Türk Genci ve Türk Gençliği!

  • Ahmet |

    Güzel bir konuya değinmişsiniz teşekkürler. Ancak benim anlayamadığım, bu kadar insan geçmişini hatırlarken, daha da geçmişi nasıl gözardı edilebiliyor? Neden yakın geçmiş bizi bu kadar ilgilendirirken, uzak geçmiş tam aksine gelecek nesillere sanki bir utanç kaynağıymış gibi lense ediliyor?
    Geçmişini unutana, unutturmaya çalışana yazıklar olsun diyorum.
    “..Tarihini unutanın, tarihini başkaları yazar..”

So, what do you think ?